“SANGKAR KEGELAPAN”
Aku memang tak berguna
Aku tak dapat pula kau banggakan
Aku hanya sebuah pohon tanpa akar
Yang rapuh
Tapi apakah salahku padamu?
Aku di matamu selalu rendah
Apakah kau sudahlah
Tak menginginkanku
Dulu aku selalu kau timang-timang
Kau beri sejuta cinta dan kasih sayangmu
Tapi mengapa kini kau mengacuhkanku
Aku hanya dapat menangis
Aku pun hanya mampu membisu
Tapi luka raga ini
Luka batin ini
Hanya mampu aku simpan
Bersama dinginya angin malam
Ku engkau sayang
Engkau manja
Dengan hangatnya pelukmu
Indahnya kecupan bibirmu
Di setiap malam tidurku
Tapi kini
Kau memberikanku sangkar
Yang gelap
Sepi,,,
Sunyi,,,
Yang tak dapat ku singgahi
Hingga ku tak dapat terbang bebas
Bersama sayup-sayup angin
Cakrawala dikala embun pagi
Yang tiada seindah dulu
Karya:
Alvalina F.A.
Berdasarkan pengalaman